رایانش فراگیر چیست؟

رایانش فراگیر مدل پسادسکتاپ اندرکنش انسان-رایانه است که در آن پردازش اطلاعات در فعّالیّت‌ها و اشیایی که انسان به طور روزمره با آن‌ها سروکار دارد رواج یافته است. برعکس مدل معمول دسکتاپ که در آن انسان آگاهانه پشت میز رایانه می‌نشیند و کاری انجام می‌دهد، در مدل رایانش فراگیر شخص حتّا بی آن‌که بداند برای انجام فعالیتی معمولی از بسیاری از سیستم‌ها و وسایل محاسباتی بهره می‌برد.

برخی از این مدل رایانش به عنوان موج سوم رایانش یاد می‌کنند. در موج اول افراد زیادی مجبور بودند از یک کامپیوتر به طور مشترک استفاده کنند، در موج دوم هر فرد به یک رایانه دسترسی داشت اما در موج سوم هر فرد به رایانه‌های بسیاری دسترسی دارد. سه مشکل فنی کلیدی در این راه عبارتند از: مصرف انرژی، واسط کاربری و ارتباط بی‌سیم.

ایدهٔ رایانش فراگیر به عنوان رایانش نامریی نخستین بار توسط مارک ویسر در ۱۹۸۸ در شرکت زیراکس مطرح شد.

مقایسه رایانش فراگیر و واقعیت مجازی

گفته شده که عملکرد رایانش فراگیر تقریبا برعکس واقعیت مجازی است. در حالی‌که واقعیت مجازی افراد را در محیط شبیه‌سازی‌شده توسط رایانه قرار می‌دهد، رایانش فراگیر سعی می‌کند تا رایانه‌ها را مجبور کند تا در محیط خارجی با مردم زندگی کنند. رایانش فراگیر یک گردهم‌آوری بسیار پیچیدهٔ فاکتورهای انسانی، علوم رایانه، مهندسی و علوم اجتماعی است. در مقایسه با آن واقعیت مجازی یک موضوع پیش-پا-افتاده است.

پژوهش‌های کنونی

در حال حاضر رایانش فراگیر حیطه گسترده‌ای از پژوهش‌ها مانند رایانش توزیع‌شده، رایانش سیار، شبکه بی‌سیم حسگر، اندرکنش انسان-رایانه و هوش مصنوعی را شامل می‌شود.

برگرفته از ویکی پدیا

برای دانلود جدیدترین مقاله های ISI در زمینه رایانش فراگیر، به وب سایت ایران سای – مرجع علمی فنی مهندسی مراجعه نمایید.

با تشکر 

مقاله معتبر چه مقاله ای است؟

همواره یکی از مهمترین سوالات دانشجویان و پژوهشگران جوان این است که چه مقاله ای معتبر است و معیار اعتبار یک مقاله چیست؟ در این نوشتار به طور اختصار به چند پارامتر مهم برای انتخاب یک مقاله خوب اشاره خواهم کرد.

از کجا شروع می کنید؟ در واقع باید برگردیم به جایی که می خواهیم تحقیق خود را شروع کنیم.  باید اشاره کنیم که در انتخاب یک مقاله خوب، برخی از تکنیک ها و همچنین تجربه های فرد از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. معمولا نقطه شروع یک پژوهش را می توان مطالب آموزشی و پژوهشی دانست که معمولا در کشور ما توسط اساتید به دانشجویان انتقال داده می شود. ممکن است این رویداد به عنوان مثال در یکی از دروس دوره کارشناسی ارشد اتفاق بیافتد که اصول اساسی یک مبحث (دانش، علم، موضوع درسی) توسط استاد معرفی شود. مسلما وقتی استاد مطلبی را آغاز می کند آن مبحث، موضوع روز نیست بلکه احتمالا و معمولا مروری بر پیدایش و تاریخچه آن موضوع است و نزدیک شدن به موضوعات روز آن مبحث به علایق و توانمندیهای استاد مربوطه وابسته است.

اما نباید یک نکته اساسی را فراموش کرد و آن اینکه مقطع تحصیلات تکمیلی، یک مرحله پژوهش محور است و دانشجو باید به اصول تحقیق و پژوهش آشنا و به مرور زمان مسلط شود.

در مطالب معرفی شده توسط استاد، احتمالا کتاب و اسلایدهایی مرتبط با موضوع مورد نظر معرفی می شوند که این اولین قدم در شروع پژوهش خواهد بود. یعنی لازم است  مروری بر تاریخچه موضوع داشته باشیم. شاید خنده دار باشد ولی این فرصت را از دست ندهید و سری به ویکی پدیا بزنید تا با کلیات موضوع آشنا شوید. به نظر من این گام بسیار مهم است زیرا شما با مطالبی آشنا می شوید که می توانند کلمات کلیدی خوبی برای تحقیق شما محسوب شوند. همچنین اگر کتابی در خصوص آن موضوع معرفی شده است مروری کلی بر مقدمه آن کتاب داشته باشید تا در فرصت مناسب به سراغ فصل های آن بروید.

به این ترتیب می توان گفت نقطه آغاز یک تحقیق عبارت است از:

مرور کلی پیرامون مبحث مربوطه

به این ترتیب شما با مشکلات و خلاء های مرتبط آشنا شده و به جای جستجوی کلمات کلیدی عمومی، از واژه های خاص تر استفاده می کنید. در واقع، یافتن کلمات کلیدی مناسب به منظور جستجوی مقالات معتبر یک هنر است! یعنی اگر بتوانید کلمات کلیدی خوب پیدا کنید، می توانید مقالات خوب را بیابید و راه صحیحی را برای پژوهش در پیش گیرید. پس در این مرحله عجله نکنید حتی اگر لازم است چند بار کلیات را مرور کنید تا بفهمید مسئله چیست و چه خلاء ها و چالش هایی موجود است.

گام دوم

چند کلمه کلیدی خوب را انتخاب کنید و در پایگاههای علمی آنها را جستجو کنید تا لیست مقالات علمی نمایش داده شود در این جا نیز باید توجه داشته باشید که چه مقاله ای را انتخاب می کنید! اگر قرار باشد من مقاله ای را انتخاب کنم سعی می کنم تاریخ انتشار آن حداکثر مربوط به 5 سال گذشته باشد. به عبارت دیگر، مقاله ای که مثلا 10 سال پیش چاپ شده است چیزی برای توسعه دادن ندارد!

شما باید سلسله مراتب پیشرفت و توسعه یک موضوع را دنبال کنید به طور مثال مبحث مورد نظر شما در چند کنفرانس احتمالا دنبال می شود یعنی مقاله ای که بر روی یک موضوع خاص کار کرده است و در سال 2010 چاپ شده است به احتمال فراوان در سال 2011 همان کنفرانس نیز مجددا مطالبی پیرامون آن موضوع خواهید یافت. بنابراین به پیشرفت موضوع مورد نظرتان در سالهای متوالی یک کنفرانس یا ژورنال توجه داشته باشید.

توجه داشته باشید

اگر چه ژورنالها و کنفرانس های نسبتا عمومی خوب و معتبر زیادی وجود دارد ولی توصیه می کنم به کنفرانس ها و ژورنالهای تخصصی توجه ویژه داشته باشید مثلا در رشته کامپیوتر، هوش مصنوعی یک زیر گرایش است و کنفرانس ها و ژورنالهای زیادی در این خصوص وجود دارد، پردازش تصویر یکی از زیر گرایش های هوش مصنوعی است و اگر مقاله ای پیرامون مبحث تصویر  در کنفرانسی مثل انجمن کامپیوتر ارائه بشود دور از انتظار نیست ولی مقالاتی که در ژورنال IET Image Processing به چاپ می رسند مطمئنا از کیفیت بالاتری برخوردار هستند. اگر چه این مطلب چیزی از ارزش آن کنفرانس کم نمی کند ولی امروزه بسیاری از ادیتورها و داوران ژورنالها و کنفرانس ها به این نکته اهمیت می دهند که منابع مورد مطالعه شما از کدام مرجع می باشند.

شاید برایتان جالب باشد یا حتی برخی اوقات از این چنین رفتاری از سوی ادیتور یک  ژورنال ناراحت شوید. اما در واقع، هنگامی که یک تحقیق خوب را برای آن ژورنال ارسال کرده اید و آنها به دلیل آنکه به مقالات ژورنال خودشان ارجاع نداده اید به شما پنالتی بدهند! نبایستی عجله کنید زیرا این رفتار ادیتور دور از انتظار نیست! چرا؟

در حقیقت از دیدگاه ژورنالهای خیلی معتبر، که معمولا ما ایرانیها در ایران از آنها به عنوان ISI یاد می کنیم، وقتی یک پژوهشگر می خواهد یک تحقیق عمیق و اساسی را ارائه کند کاملا بدیهی است که باید از منابع کاملا تخصصی استفاده کند. اینجاست که اگر در منابع به مرجعی از یک کنفرانس عمومی ارجاع داده شود ممکن است ادیتور تمایلی برای بررسی آن مقاله از خود نشان ندهد!

موضوع فوق نشان دهنده آن است که انتخاب منبع چقدر مهم است.

مراقب باشید

نکته دیگری که از اهمیت زیادی برخوردار است و متاسفانه در رفتار پژوهشگران جوان ما مشاهده نمی شود توجه به نوع مقاله مورد تحقیق است. بارها مشاهده کرده ام دانشجویی که هنوز حتی یک مقاله فارسی ارائه نکرده است به دنبال مقالات مروری (Survey) یا  حتی Transaction های فوق العاده به روز می باشد! مسلم است آن مقاله جزء بهترین هاست ولی شاید مطلوب شروع یک پژوهش نباشد و حتی موجب ناامیدی شما گردد. به طور غیررسمی لازمه چاپ چنین اثری، پشوانه تحقیقاتی و پژوهشی نویسنده است یعنی این کاملا بدیهی است که ادیتور با عنوان "بنظر می رسد شما سابقه لازم در این خصوص را ندارید" مقاله شما را بدون داوری برگرداند! که شاید از دیدگاه ما بی احترامی تلقی شود ولی حقیقت امر این است که دانش در آن سطح نمی تواند یک شبه و معجزه وار تولید شود! بنابراین کسی که می خواهد اثری را در Nature به چاپ برساند مسلما باید سالها تحقیق و تجربه داشته باشد تا حتی مقاله ایشان مورد ارزیابی قرار گیرد پس اصرار نداشته باشیم مقالات مورد مطالعه مان حتما بهترین ها و برترین ها باشد.

از سوی دیگر باید نگران مقالات بسیاری از نویسندگان چینی، هندی، پاکستانی، ایرانی، ترک و غیره بود یعنی با دیدن نام این کشورها حساسیت بیشتری در انتخاب مقاله به خرج دهید. امیدوارم این سخن من  موجب بی احترامی به هیچ فردی نگردد زیرا این سخن فقط از سر دلسوزی و برای هشدار دادن به محققان جوان است.

پس بین یک مقاله خیلی معتبر و یک اثر ساده و دقیق مصالحه کنید.

به علاوه، شاید یک نکته مهم  در انتخاب مقاله میزان نزدیک بودن مقاله به موضوع مورد تحقیق و علاقه شما باشد. پس از این مهم هم غافل نشوید.

از عنوان نویسندگان مشهور استفاده کنید

مثلا اگر در عنوان نویسندگان یک مقاله مرتبط با یادگیری ماشین (Machine Learning) نام Trevor Hastie را مشاهده کردید می توانید با خیال آسوده آن مقاله را بعنوان یک مرجع خوب انتخاب کنید. زیرا وی سومین نفری است از دیدگاه گوگل (Scholar Google) که مقالات و کتابهایش بیشترین ارجاع را در علم یادگیری ماشینی داشته اند. پس نویسنده اصالت لازم را دارد و مطمئنا مقاله ای که توسط دانشجویان یا همکاران وی و با عنوان وی به چاپ رسیده موردتایید ایشان بوده است. در حقیقت شما باید افراد را بشناسید! اصلا از دیدگاه من عجیب است کسی با منطق فازی کار کند و مثلا زاده، سوگنو و ... را نشناسد، یک محقق خوب کارهای خوب را دنبال می کند یعنی محقق خوب کسی است که بداند چه ژورنالهایی، چه کنفرانس هایی و چه نویسندگانی (محققینی) در علم مورد نظر فعال و به روز هستند.

در انتها لازم به ذکر است که در این مطلب سعی داشتم تجربیات خود در فرایند تحقیق و پژوهش را به گونه ای ساده، روان و به دور از تکلف در اختیار دوستداران و علاقمندان قرار دهم. در نتیجه، هر گونه کاستی و نقصی را به دیده اغماض نگریسته و بر من ببخشایید.

با آرزوی موفقیت برای همه هموطنانم

رک : دکتر مهدی خسروپور، استاد دانشگاه Pennsylvania State University

Handbook of Research on Public Information Technology

برای دریافت اصل مقاله و دانلود مقالات ISI به وب سایت ایران سای – مرجع علمی فنی مهندسی مراجعه نمایید.

شبکه های ادهاک و کاربردهای آنها

شبکه‌های بی‌سیم ادهاک، شامل مجموعه‌ای از گره‌های توزیع شده‌اند که با همدیگر به طور بی‌سیم ارتباط دارند. نودها می‌توانند کامپیوتر میزبان یا مسیریاب باشند. نودها به طور مستقیم بدون هیچگونه نقطه دسترسی با همدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و سازمان ثابتی ندارند و بنابراین در یک توپولوژی دلخواه شکل گرفته‌اند. هر نودی مجهز به یک فرستنده و گیرنده می‌باشد. مهم‌ترین ویژگی این شبکه‌ها وجود یک توپولوژی پویا و متغیر می‌باشد که نتیجه تحرک نودها می‌باشد. نودها در این شبکه‌ها به طور پیوسته موقعیت خود را تغییر می‌دهند که این خود نیاز به یک پروتکل مسیریابی که توانایی سازگاری با این تغییرات را داشته، نمایان می‌کند. مسیریابی و امنیت در این شبکه از چالش‌های امروز این شبکه هاست. شبکه‌های بی سیم ادهاک خود بر دو نوع می‌باشند: شبکه‌های حسگر هوشمند و شبکه‌های موبایل ادهاک. در مسیریابی در شبکه‌های ادهاک نوع حسگر سخت‌افزار محدودیت‌هایی را بر شبکه اعمال می‌کند که باید در انتخاب روش مسیریابی مد نظر قرار بگیرند ازجمله اینکه منبع تغذیه در گره‌ها محدود می‌باشد و در عمل، امکان تعویض یا شارژ مجدد آن مقدور نیست؛ لذا روش مسیریابی پیشنهادی در این شبکه‌ها بایستی از انرژی موجود به بهترین نحو ممکن استفاده کند یعنی باید مطلع از منابع گره باشد و اگر گره منابع کافی نداشت بسته را به آن برای ارسال به مقصد نفرستد. خودمختاربودن و قابلیت انطباق گره‌ها را ایجاد کند. بعضی از این روش‌ها در این مقاله بحث شده‌اند.

شبکه‌های ادهاک عمر ۷۰ ساله دارند و به دلایل نظامی به وجود آمدند. یک مثال کلاسیک از شبکه‌های ادهاک، شبکه جنگنده‌های جنگ و پایگاههای موبایل آنها در میدان جنگ می‌باشد. بعداً مشخص شد در قسمت‌های تجاری و صنعتی نیز می‌توانند مفید واقع شوند. این شبکه‌ها شامل مجموعه‌ای از گره‌های توزیع شده‌اند که بدون پشتیبانی مدیریت مرکزی یک شبکهٔ موقت را می‌سازند. طبیعی‌ترین مزیت استفاده از این شبکه‌ها عدم نیاز به ساختار فیزیکی و امکان ایجاد تغییر در ساختار مجازی آنهاست. این ویژگی‌های خاصی که دارند پروتکل‌های مسریابی و روشهای امنیتی خاصی را می‌طلبد.

معرفی انواع شبکه‌های ادهاک

شبکه‌های حسگر هوشمند: متشکل از چندین حسگر هستند که در محدوده جغرافیایی معینی قرار گرفته‌اند. هر حسگر دارای قابلیت ارتباطی بی سیم و هوش کافی برای پردازش سیگنال‌ها و امکان شبکه سازی است. شبکه‌های موبایل ادهاک :مجموعه مستقلی شامل کاربرین متحرک است که از طریق لینک‌های بی سیم با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. برای اتفاقات غیر قابل پیش بینی اتصالات و شبکه‌های متمرکز کارا نبوده و قابلیت اطمینان کافی را ندارند. لذا شبکه‌های ادهاک موبایل راه حل مناسبی است، گره‌های واقع در شبکه‌های ادهاک موبایل مجهز به گیرنده و فرستنده‌های بی سیم بوده و از آنتن‌هایی استفاده می‌کنند که ممکن است از نوع Broad cast و یا peer to peer باشند.

کاربردهای شبکه ادهاک

به طور کلی زمانی که زیرساختاری قابل دسترس نیست و ایجاد و احداث زیرساختار غیرعملی بوده و همچنین مقرون به صرفه نباشد، استفاده از شبکه ادهاک مفید است. از جمله این کاربردها می‌توان به موارد زیر اشاره نمود :

•        شبکه‌های شخصی

•        تلفن‌های سلولی، کامپیوترهای کیفی، ساعت‌های مچی، ear phone و کامپیوترهای wearable

•        محیط‌های نظامی

•        سربازها و تانکها و هواپیماها

•        در نبردهایی که کنترل از راه دور صورت می‌گیرد

•        برای ارتباطات نظامی

•        توانایی باقی ماندن در میدان منازعه

•        محیط‌های غیرنظامی

•        شبکه تاکسی رانی

•        اتاق‌های ملاقات

•        میادین یا ورزشگاه‌های ورزشی

•        قایق‌ها، هواپیماهای کوچک

•        کنفرانس‌ها جلسات

•        عملکردهای فوری

•        عملیات جستجو و نجات

•        موقعیت‌های امدادی برای حادثه‌های بد و فوری

•        برای ترمیم و بدست آوردن اطلاعات در حوادث بد و غیرمترقبه مانند وقوع بلایای طبیعی چون سیل و طوفان و زلزله

•        محیط‌های علمی

•        در محیط‌های علمی و تحقیقاتی در برخی از مناطق که دانشمندان برای نخستین بار اقدام به بررسی می‌کنند، به علت عدم وجود زیرساختار، شبکه ادهاک بسیار مفید می‌باشد.

•        Sensor webs

•        یک دسته مخصوص از شبکه‌های ادهاک را می‌توان Sensor webs دانست. شبکه‌ای از گره‌های حسگر که یک گره، سیستمی است که دارای باتری می‌باشد. توانایی مخابره بی سیم محاسبات و حس کردن محیط در آن وجود دارد. نقش آن مانیتور کردن و تعامل با محیط و دنیای اطراف است. کاربردهای آن شامل آزمایشات اقیانوسی و فضایی می‌باشد.

برگرفته از ویکی پدیا

برای دانلود جدیدترین مقالات  ISI در زمینه شبکه های کامپیوتری، به وب سایت ایران سای – مرجع علمی فنی مهندسی مراجعه نمایید.

با تشکر

محاسبات یا رایانش توزیع شده چیست؟

رایانش توزیع‌شده

محاسبات یا رایانش توزیع‌شده یک زمینه از علوم رایانه است، که در آن به سیستم‌های توزیع‌شده پرداخته می‌شود. یک سیستم توزیع‌شده از چندین رایانه خودکار تشکیل شده که توسط یک شبکه رایانه‌ای با هم دیگر در ارتباط اند. کامپیوترها با هم ارتباط برقرار می‌کنند تا به یک هدف مشترک برسند. یک برنامه کامپیوتری که در یک سیستم توزیع‌شده اجرا می‌شود، یک برنامه توزیع‌شده نامیده می‌شود و به فرآیند نوشتن چنین برنامه‌هایی برنامه نویسی توزیع‌شده اطلاق می‌شود. رایانش توزیع‌شده همچنین به استفاده از سیستم‌های توزیع‌شده برای حل مسائل محاسباتی اطلاق می‌شود. در رایانش توزیع‌شده یک مسئله به وظایف مختلف تقسیم می‌شود که هر کدام از آن‌ها توسط یک کامپیوتر یا بیشتر حل می‌شود. این وظایف از طریق ارسال پیام با یکدیگر در ارتباط هستند.

کلمه توزیع‌شده در اصطلاحات «سیستم‌های توزیع‌شده» و «برنامه نویسی توزیع‌شده» و «الگوریتم توزیع‌شده» در واقع به شبکه‌های کامپیوتری ای اطلاق می‌شود که در آن کامپیوتر‌های شخصی به طور فیزیکی در برخی مناطق جغرافیایی توزیع می‌شوند.

رایانش توزیع‌شده یا توزیع‌یافته به دسته‌ای از محاسبات رایانه‌ای اطلاق می‌شود که در آن دو، یا معمولاً چند کامپیوتر از طریق یک شبکه رایانه‌ای به هم متصل شده و با استفاده از یک الگوریتم موازی بار محاسباتی مابین آن‌ها توزیع می‌شود.

در همه موارد نمی‌توان از این روش استفاده کرد، تکلیفی که می‌خواهیم از طریق محاسبات توزیع‌شده انجام گیرد باید قابلیت تقسیم شدن به چند تکه کوچک‌تر را داشته باشد. جستجو از جمله تکالیفی است که بالاترین موفقیت را در محاسبات توزیع‌شده دارد.

برگرفته از ویکی پدیا

برای دانلود مقاله های معتبر مرتبط با محاسبات یا رایانش توزیع شده به وب سایت ایران سای – مرجع علمی فنی مهندسی مراجعه نمایید.

با تشکر

محاسبات یا رایانش ابری چیست؟

رایانش ابری به انگلیسی  : Cloud Computing‏ مدل رایانشی بر پایهٔ شبکه‌های بزرگ کامپیوتری مانند اینترنت است که الگویی تازه برای عرضه، مصرف و تحویل سرویس‌های فناوری اطلاعات (شامل سخت افزار، نرم افزار، اطلاعات، و سایر منابع اشتراکی رایانشی) با به کارگیری اینترنت ارائه می‌کند. رایانش ابری راهکارهایی برای ارائهٔ خدمات فناوری اطلاعات به شیوه‌های مشابه با صنایع همگانی (آب، برق، تلفن و ...) پیشنهاد می‌کند. این بدین معنی است که دسترسی به منابع فناوری اطلاعات در زمان تقاضا و بر اساس میزان تقاضای کاربر به گونه‌ای انعطاف‌پذیر و مقیاس‌پذیر از راه اینترنت به کاربر تحویل داده می‌شود. واژهٔ «ابر» واژه‌ای است استعاری که به اینترنت اشاره می‌کند و در نمودارهای شبکه‌های رایانه‌ای نیز از شکل ابر برای نشان دادن شبکهٔ اینترنت استفاده می‌شود. دلیل تشبیه اینترنت به ابر در این است که اینترنت همچون ابری جزئیات فنی‌اش را از دید کاربران پنهان می‌سازد و لایه‌ای از انتزاع را بین این جزئیات فنی و کاربران به وجود می‌آورد.به عنوان مثال آنچه یک ارائه‌دهندهٔ سرویس نرم‌افزاری رایانش ابری ارائه می‌کند، برنامه‌های کاربردی تجاری برخط است که از طریق مرورگر وب یا نرم‌افزارهای دیگر به کاربران ارائه می‌شود. نرم‌افزارهای کاربردی و اطلاعات، روی سرورها ذخیره می‌گردند و براساس تقاضا در اختیار کاربران قرار می‌گیرد. جزئیات از دید کاربر مخفی می‌مانند و کاربران نیازی به تخصص یا کنترل در مورد فناوری زیرساخت ابری که از آن استفاده می‌کنند ندارند.

رایانش ابری را گروهی تغییر الگوواره‌ایمی‌دانند که دنباله‌روی تغییری است که در اوایل دهه ۱۹۸۰ از مدل رایانه بزرگ را به مدل کارخواه-کارسازصورت گرفت.

تعریف

با پیشرفت فناوری اطلاعات نیاز به انجام کارهای محاسباتی در همه جا و همه زمان به وجود آمده است. همچنین نیاز به این هست که افراد بتوانند کارهای محاسباتی سنگین خود را بدون داشتن سخت افزارها و نرم افزارهای گران، از طریق خدماتی انجام دهند. رایانش ابری آخرین پاسخ فناوری به این نیازها بوده است. از آنجا که اکنون این فناوری دوران طفولیت خود را میگذراند، هنوز تعریف استاندارد علمی که مورد قبول عام باشد برای آن ارائه نشده است اما بیشتر صاحبنظران بر روی قسمتهایی از تعریف این پدیده هم رای هستند.موسسه ملی فناوری و استانداردها (NIST) رایانش ابری را اینگونه تعریف می‌کند:

«رایانش ابری مدلی است برای فراهم کردن دسترسی آسان بر اساس تقاضای کاربر از طریق شبکه به مجموعه‌ای از منابع رایانشی قابل تغییر و پیکربندی (مثل: شبکه‌ها، سرورها، فضای ذخیره‌سازی، برنامه‌های کاربردی و سرویس‌ها) که این دسترسی بتواند با کمترین نیاز به مدیریت منابع و یا نیاز به دخالت مستقیم فراهم‌کننده سرویس‏ به سرعت فراهم شده یا آزاد (رها) گردد.»

عموما مصرف کننده‌های رایانش ابری مالک زیر ساخت فیزیکی ابر نیستند، بلکه برای اجتناب از هزینه سرمایه‌ای آن را از عرضه کنندگان شخص ثالث اجاره می‌کنند. آنها منابع را در قالب سرویس مصرف می‌کنند و تنها بهای منابعی که به کار می‌برند را می‌پردازند. بسیاری از سرویسهای رایانش ابری ارائه شده، با به کار گیری مدل رایانش همگانی امکان مصرف این سرویسها را به گونه‌ای مشابه با صنایع همگانی(مانند برق) فراهم می‌سازند. این در حالی است که سایر گونه‌های عرضه کنندگان بر مبنای اشتراک سرویسهای خود را عرضه می‌کنند. به اشتراک گذاردن قدرت رایانشی «مصرف شدنی و ناملموس» میان چند مستاجر می‌تواند باعث بهبود نرخ بهره وری شود؛ زیرا با این شیوه دیگر کارساز(سرور)ها بدون دلیل بیکار نمی‌مانند (که سبب می‌شود هزینه‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یابند در عین حال که سرعت تولید و توسعه برنامه‌های کاربردی افزایش می‌یابد). یک اثر جانبی این شیوه این است که رایانه‌ها به میزان بیشتری مورد استفاده قرار می‌گیرند زیرا مشتریان رایانش ابری نیازی به محاسبه و تعیین حداکثری برای بار حداکثر (Peak Load) خود ندارند.

تاریخچه

پیدایش مفاهیم اساسی رایانش ابری به دهه ۱۹۶۰ بازمی گردد. زمانی که جان مک کارتی اظهار داشت که «رایانش ممکن است روزی به عنوان یکی از صنایع همگانیسازماندهی شود». تقریبا تمام ویژگیهای امروز رایانش ابری (تدارک الاستیک، ارائه به صورت یک صنعت همگانی، برخط بودن و توهم دسترسی به عرضه نامحدود) به همراه مقایسه با صنعت برق و شکل‌های مصرف عمومی وخصوصی و دولتی وانجمنی را پارک هیل داگلاس در کتابی که با عنوان «مشکل صنعت همگانی رایانه» در سال ۱۹۶۶ مورد بررسی قرار داد. واژهٔ ابر در واقع بر گرفته از صنعت تلفن است به این گونه که کمپانیهای ارتباطات راه دور که تا دهه ۱۹۹۰ تنها خطوط نقطه به نقطهٔ اختصاصی ارائه می‌کردند، شروع به ارائهشبکه‌های خصوصی مجازی با کیفیتی مشابه و قیمتهای کمتر نمودند. نماد ابر برای نمایش نقطه مرزی بین بخشهایی که در حیطه مسئولیت کاربرند و آنهایی که در حیطه مسئولیت عرضه کننده بکار گرفته می‌شد. رایانش ابری مفهوم ابر را به گونه‌ای گسترش می‌دهد که سرورها را نیز علاوه برزیر ساخت‌های شبکه در بر گیرد.

سایت آمازون با مدرن سازی مرکز داده خود نقش مهمی در گسترش رایانش ابری ایفا کرد. بعد از حباب دات-کام آنها دریافتند که با تغییر مرکز داده‌های خود - که ماننداغلب شبکه‌های رایانه‌ای در بیشتر اوقات تنها از ۱۰٪ ظرفیت آن استفاده می‌شدو مابقی ظرفیت برای دوره‌های کوتاه اوج مصرف در نظر گرفته شده بود - به معماری ابر می‌توانند بازده داخلی خود را بهبود بخشند. آمازون از سال ۲۰۰۶ امکان دسترسی به سامانه خود از طریق وب سرویسهای آمازون را بر پایه رایانش همگانی ارائه کرد. در سال ۲۰۰۷، گوگل و آی بی ام به همراه چند دانشگاه پروژه‌ای تحقیقاتی در مقیاسی بزرگ را در زمینه رایانش ابری آغاز نمودند.

در اواسط سال ۲۰۰۸ شرکت گارتنر متوجه وجود موقعیتی در رایانش ابری شد که برای «شکل دهی ارتباط بین مصرف کنندگان خدمات فناوری اطلاعات، بین آنهایی که این سرویسها را مصرف می‌کنند و آنها که این سرویسها را می‌فروشند» بوجود می‌آید.

برگرفته از ویکی پدیا

برای دانلود مقاله های ISI سال 2012 و 2013 به وب سایت ایران سای – مرجع علمی فنی مهندسی مراجعه نمایید.

با تشکر